فناوری‌های بلاک چین

فناوری‌های بلاک‌چین نوعی از فناوری‌های بسترساز(دفتر کل)[1] هستند که به بخش‌های مختلف اجازه می‌دهند که در محیطی قابل اطمینان و امن بدون وجود هیچ واسطه‌ای با یکدیگر همکاری نمایند. معمولا از این فناوری‌ها به عنوان فناوری‌های رمز ارز(40) یاد می‌شود اما همچنین در بسیاری از حوزه‌های مهم برای کشورهای درحال توسعه نیز دارای کاربرد است. این محدوده‌ها شامل تشخیص هویت دیجیتال، حقوق مالکیت می‌باشد. پلتفرم‌هایی با منابع همگانی مثل اتریوم[2] این امکان را فراهم می‌کند که برنامه ها، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را در بلاک چین‌های خودشان اجرا کنند. اما یکی از چالش‌های موجود در بلاک‌چین‌ها این است که برای بعضی اپلیکیشن‌ها بلاک چین نیاز به یک منبع الکتریکی قوی و قابل اعتماد جهت پردازش دارد. برخی از اپلیکیشن‌های بلاکچین در حال حاضر در کشورهای در حال توسعه مورد استفاده قرار می‌گیرند برای مثال در حوزه‌های فین‌تک(در حوزه امورمالی)، مدیریت اراضی، حمل و نقل، سلامت و آموزش در آفریقا(UNECA, 2017).

بر اساس پیش‌‌بینی  گارتنر از ارزش تجاری بلاک‌چین‌ها، بعد از فاز اول موفقیت‌های سطح بالا در سال‌های 2018 تا 2021، سرمایه‌گذاری‌های بزرگتر و متمرکزتر و مدل‌های موفق بسیار بیشتری بین سال‌های 2022 تا 2026 ایجاد خواهد شد و پیش‌‌بینی می‌شود که آن‌ها بین سال‌های 2027 تا 2030 همچنان به رشد فزاینده خود ادامه دهند به طوری که به سرمایه‌ای بالغ بر 3 تریلیون دلار در سطح جهانی دست یابند(WTO, 2018). در حال حاضر کشور چین به تنهایی صاحب تقریبا 50% از تمام پتنت‌های ثبت شده در زمینه آن دسته از فناوری‌های است که در ارتباط با بلاک چین‌ها هستند و در کنار ایالات متحده این دو کشور بیش از 75% از کل پتنت‌ها را به خود اختصاص داده‌اند(ACS, 2018).

[1]. Ledger

[2]. Etherum